İBNÜ’l-LEBBÛDÎ - TDV İslâm Ansiklopedisi

İBNÜ’l-LEBBÛDÎ

ابن اللبّودي
Müellif:
İBNÜ’l-LEBBÛDÎ
Müellif: CEVAT İZGİ
Web Sitesi: TDV İslâm Ansiklopedisi
Yayımcı: TDV İslâm Araştırmaları Merkezi
Baskı Tarihi: 2000
Erişim Tarihi: 18.04.2024
Web Adresi:
https://islamansiklopedisi.org.tr/ibnul-lebbudi
CEVAT İZGİ, "İBNÜ’l-LEBBÛDÎ", TDV İslâm Ansiklopedisi, https://islamansiklopedisi.org.tr/ibnul-lebbudi (18.04.2024).
Kopyalama metni

607’de (1210-11) Halep’te doğdu. Küçük yaşta ailesiyle birlikte Dımaşk’a yerleşti. Burada İbn Ebû Usaybia’nın hocası hekim Mühezzebüddin ed-Dahvâr’dan tıp tahsil etti. Ardından felsefe, matematik ve astronomi gibi aklî ilimler alanında üstün başarı göstererek kendi bölgesinde üne kavuştu. Ayrıca yazdığı şiirlerle dikkat çekiyor, hatta şiirde Lebîd b. Rebîa ile, nesirde Abdülhamîd el-Kâtib’le ve belâgatta Sehbân’la aynı düzeyde sayılıyordu (İbn Ebû Usaybia, s. 663). Bu meziyetleri sebebiyle Humus Hükümdarı el-Melikü’l-Mansûr İbrâhim onu hizmetine aldı ve tabipliğinin yanında siyaset ve idarecilikteki yeteneğinden dolayı vezirliğe tayin etti. İbnü’l-Lebbûdî, 643’te (1245-46) el-Melikü’l-Mansûr’un ölümü üzerine Mısır’a el-Melikü’s-Sâlih Necmeddin Eyyûb’un yanına gitti ve bu emîrden büyük saygı görerek kısa bir müddet sonra ayda 3000 dirhem maaşla İskenderiye’de divan başkanlığına getirildi. Mısır’da iken 661 (1263) ve 664 (1266) yıllarında Filistin ve Dımaşk’a gidip geldiği, hayatının son dört yılını Dımaşk’ta divan başkanı olarak geçirdiği bilinmektedir (a.g.e., s. 664-666). Genelde kabul edilen ölüm tarihi 670’tir (1271); İbn Kesîr’in yazdığına göre Dımaşk’ta Hammâmülfelek civarında kendi vakfı olan Lebbûdiyye Medresesi’ne gömülmüştür (el-Bidâye, XIII, 262).

Eserleri. İbnü’l-Lebbûdî’nin yaşadığı XIII. yüzyıl, İslâm toplumunda ilim ve felsefe hareketlerinin genel olarak durakladığı dönemdir; o yıllarda bu alanlarda yapılan çalışmaların öncekilerin tekrarı mahiyetinde olduğu, büyük ölçüde orijinaliteden yoksun bulunduğu kabul edilir. Nitekim İbnü’l-Lebbûdî’ye ait yirmi iki eserin listesini veren İbn Ebû Usaybia bu eserlerin sekizinin önceki hekim, filozof ve matematikçilerin kitaplarının ihtisarından ibaret olduğunu söyler (ʿUyûnü’l-enbâʾ, s. 668). Bunlardan İbn Sînâ’nın el-İşârât ve’t-tenbîhât’ına yazdığı muhtasar (Süleymaniye Ktp., Ayasofya, nr. 2420), Fahreddin er-Râzî’nin Kitâbü’l-Meʿâlim’ine yazdığı şerh (Süleymaniye Ktp., Ayasofya, nr. 2321), ayrıca Muḫtaṣarü’l-Külliyât mine’l-Ḳānûn li’bn Sînâ (Bibliothèque Nationale, nr. 2918, müellif hattı) ve Tedḳīḳu’l-mebâḥis̱i’ṭ-ṭıbbiyye fî taḥḳīḳi’l-mesâʾili’l-ḫilâfiyye ʿalâ ṭarîḳi mesâʾili ḫilâfi’l-fuḳahâʾ (Escurial Library, nr. 892) günümüze ulaşmıştır.


BİBLİYOGRAFYA

, s. 663-668.

, XIII, 262.

Nuaymî, ed-Dâris fî târîḫi’l-medâris (nşr. Ca‘fer el-Hasenî), Kahire 1988, II, 135-136.

L. Leclerc, Histoire de la médecine arabe, Paris 1876 → Rabat 1980, I, 414; II, 160.

M. G. de Slane, Catalogue des manuscrits arabes de la Bibliothèque Nationale, Paris 1883-95, s. 522.

, s. 146.

H. Derenbourg, Les manuscrits arabes de l’Escurial, Paris 1941, II, 108.

, II, 524.

, I, 598, 651.

, XIV, 211.

Kadrî Hâfız Tûkān, Türâs̱ü’l-ʿArabi’l-ʿilmî fi’r-riyâżiyyât ve’l-felek, Nablus 1963, s. 354.

, VIII, 165.

“İbn Lebbûdî”, , IV, 537-538.

Bu madde TDV İslâm Ansiklopedisi’nin 2000 yılında İstanbul’da basılan 21. cildinde, 122 numaralı sayfada yer almıştır. Matbu nüshayı pdf dosyası olarak indirmek için tıklayınız.
TDV İslâm Ansiklopedisi'nden rastgele bir madde okumak ister misiniz?
BAŞKA BİR MADDE GÖSTER