BEKİR TOPALOĞLU - TDV İslâm Ansiklopedisi

BEKİR TOPALOĞLU

1932-2016
Müellif toplam 168 madde veya madde bölümü telif etmiştir.
TDV İslâm Ansiklopedisi’ne katkıda bulunduğu ilim dalları:
    Hadis, İslam Felsefesi ve Ahlak, İslam Tarihi ve Medeniyeti, Kelâm ve Mezhepler Tarihi, Tefsir
Müellifin özgeçmişi
Trabzon Of’ta doğdu (1932; nüfus kaydına göre 1936). Anne tarafından dedesi Muhammed Hanefi Kutluoğlu’nda hâfızlığını tamamladı. Yörenin medrese geleneğine göre on yıl süreyle Arap dili (sarf ve nahiv), fıkıh, fıkıh usulü, hadis, kelâm ve mantık ilimleri okuyup icâzet aldı (1949). Daha sonra İstanbul İmam-Hatip Okulu’ndan (1959) ve “Kur’an’da Kadın” adlı bitirme teziyle (danışman: Mehmet Sofuoğlu) İstanbul Yüksek İslâm Enstitüsü’nden (1963) mezun oldu.

Bir süre İstanbul İmam-Hatip Okulu’nda öğretmenlik yaptı (1963-1965) ve 1966 yılı başında İstanbul Yüksek İslâm Enstitüsü’nde asistan olarak göreve başladı. Aynı enstitüde “İslâm Kelâmcıları ve Filozoflarına Göre Allah’ın Varlığı” başlıklı teziyle (danışman: Muhammed et-Tancî, 1971) öğretim üyesi oldu. İstanbul Yüksek İslâm Enstitüsü’nün Marmara Üniversitesi’ne bağlı İlâhiyat Fakültesi’ne dönüşmesinin ardından, daha önce hazırladığı öğretim üyeliği teziyle doktor unvanı aldı (1983). Aynı fakültede 1986 yılında doçent, 1988 yılında İslâm Felsefesi Anabilim Dalı’nda, 1993 yılında da Kelâm Anabilim Dalı’nda profesör oldu. Yaklaşık yirmi yıl boyunca bu fakültede öğretim üyesi olarak hizmet verdi, aynı zamanda çeşitli idarî görevlerde bulundu.

Kuruluş yıllarından (1981-1982) itibaren TDV İslâm Ansiklopedisi çalışmalarına önemli katkılar verdi, İdare Meclisi üyeliği yaptı (1988-1995). Müellif-redaktör, Kelâm İlim Heyeti ve Ansiklopedi İnceleme Kurulu başkanı (1989-2016) olarak ansiklopedi mutfağında bizzat hizmet verdi; 168 madde veya madde bölümü telif etti, çok sayıda maddenin ilmî redaksiyonunu yaptı. İslâmî ilimler alanında araştırmalar yapmak ve araştırmacı yetiştirmek amacıyla kurulan (1988) ve bir süre sonra TDV İslâm Ansiklopedisi Genel Müdürlüğü ile birleştirilen (1993) Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Araştırmaları Merkezi’nin (İSAM) kuruluşundan itibaren içinde bulundu. Ansiklopedi çalışmalarının yanı sıra özellikle İSAM bünyesinde klasik eserlerin tahkikli neşir çalışmalarına öncülük etti, Tahkik Yayın Kurulu başkanlığı yaptı.

Marmara Üniversitesi İlâhiyat Fakültesi’nden emekliye ayrıldıktan (2002) sonra bütün zamanını, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi’nin telif ve redaksiyon çalışmalarının yanı sıra Ebû Mansûr el-Mâtürîdî’nin Kitâbü’t-Tevhîd adlı eserinin tahkik (Muhammed Aruçi ile birlikte) ve tercümesiyle (1998-2003), yine Mâtürîdî’nin Te’vîlâtü’l-Kur’ân adlı hacimli tefsirinin tahkikli neşri (tahkik heyeti başkanı olarak, 2003-2011) ve tercümesi gibi ilmî çalışmalara ayırdı. Çok önem verdiği Te’vîlâtü’l-Kur’ân tercümesinin ilk cildini ve II. cildinin bir kısmını tamamladı, fakat devam etmeye ömrü vefa etmedi.

Kitâbü’t-Tevhîd neşri, İran Kültür Bakanlığı’nca düzenlenen “Kitâb-ı sâl” yarışmasında yılın kitabı seçilerek ödüle lâyık görüldü (2008). Ayrıca TDV İslâm Ansiklopedisi’ne hizmetleri sebebiyle Diyanet İşleri Başkanlığı’nın, “Yüzyılın İslâm Kültür Hizmeti Onur ve Hizmet Ödülleri” kapsamında onur ödülüne lâyık görüldü (2014).

10 Mart 2016’da İstanbul’da vefat etti ve Çamlıca Mezarlığı’ndaki aile kabristanına defnedildi.

İlmî ve akademik çalışmaları daha ziyade kelâm alanında, özellikle de kelâm tarihi ve Mâtürîdî mezhebi üzerinde yoğunlaşmıştır.

İslâm’da Kadın (İstanbul 1965, 1992), İslâm Kelâmcıları ve Filozoflarına Göre Allah’ın Varlığı ‑İsbât-ı Vâcib‑ (Ankara 1971, 2012), Nesillerin El Kitabı (İstanbul 1976, 2010), Kelâm İlmi: Giriş (İstanbul 1981, 2013), Kitâbü’t-Tevhîd -Açıklamalı Tercüme- (İstanbul 2002, 2015), Kelâm Araştırmaları Üzerine Düşünceler (İstanbul 2004) ve Kelâm Terimleri Sözlüğü (İlyas Çelebi ile birlikte, İstanbul 2010, 2013) başlıca eserleridir. Ayrıca Ebû Mansûr el-Mâtürîdî’nin Te’vîlâtü’l-Kur’ân adlı tefsirinin I. cildinin ve II. cildinin bir kısmının tercümesini vefatından kısa bir süre önce tamamladı ve bu ciltler kendisinin vefatından sonra yayınlandı (İstanbul 2017).
Güncelleme Tarihi: 29 Mayıs 2018
Müellifin telif ettiği maddeler veya madde bölümleri
ABDULLAH
Hz. Peygamber’in babası.
ADL / 1. Bölüm
Kelâm, tasavvuf ve hadis alanlarında farklı anlamlarda kullanılan bir terim.
AĞAÇ / 2. Bölüm: İslâm'da Ağaç
Çeşitli faydaları, estetik özellikleri ve hayatın safhalarını sembolize etmesi sebebiyle bütün dinlerin önemle üzerinde durduğu bitki.
AHAD
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
ÂHİR
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
ÂHİRET
Dünya hayatından sonra başlayıp ebediyen devam edecek olan ikinci hayat.
ALÎ
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
ALLAH / 1. Bölüm
Kâinatı yaratan ve idare eden en yüce varlık.
ÂMİNE
Hz. Peygamber’in annesi.
ÂZİFE
Kıyametin kopacağı günün veya kıyametin isimlerinden biri.
BAHT
İlâhî iradenin insanlar için çizdiği hayat programı anlamında kullanılan bir terim.
BÂİS
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
BÂKĪ
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
BÂRİ’
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
BÂSIT
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
BASÎR
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
BÂTIN
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
BATŞE-i KÜBRÂ
Kur’ân-ı Kerîm’de Bedir Gazvesi veya kıyamet günü için kullanılan bir tabir.
BEYYİNE / 1. Bölüm
Gerçeği açık bir şekilde ispatlayan kesin delil anlamında kullanılan bir terim.
CÂMİ‘
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
CEBBÂR
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
CEHENNEM / 2. Bölüm: KELÂM
İnkârcıların ve günahkârların âhirette cezalandırılacakları yer.
CELÎL
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
CENNET / 2. Bölüm
Bütün dinî inanışlara göre müminlerin ölümden veya kıyametin kopmasından sonra sonsuz mutluluk içinde yaşayacakları yer.
CİHAD / 2. Bölüm: Günümüzde Cihad
Nefisle mücadele, İslâm’ı tebliğ ve düşmanla savaşma anlamında kullanılan terim.
DÂR
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
ESMÂ-i HÜSNÂ
Allah’ın isimleri için kullanılan bir tabir.
EVVEL
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
FETTÂH
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
FEZA‘
Kıyametin isimlerinden biri.
FIRKA
Siyasî ve itikadî mezhepler için kullanılan bir terim.
GAFÛR
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
GANÎ
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
GĀŞİYE SÛRESİ
Kur’ân-ı Kerîm’in seksen sekizinci sûresi.
HABÎR
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
HÂDÎ
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
HÂFID
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
HAFÎZ
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
HAK
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
HAKEM
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
HAKÎM
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
HÂLİK
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
HALÎM
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
HAMD
Bütün medih türlerini içeren, sevgi ve tâzimle Allah’a yönelen övgü ve şükür anlamında bir terim.
HAMÎD
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
HASÎB
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
HAY
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
HUDÛS
Evrenin yaratılmışlığı öncülüne dayanarak Allah’ın varlığını ispat etmek için başvurulan delillerden biri.
HULD
Ebediyet ve ölümsüzlük anlamında bir Kur’an terimi.
HÛRİ
Cennet kadınlarını ve onların güzelliğini ifade eden bir tabir.
HÜCCETULLĀHİ’l-BÂLİGA
Şah Veliyyullah ed-Dihlevî’nin (ö. 1176/1762) dinî hükümlerin hikmet ve gerekçelerini konu edinen eseri.
HÜSREV HOCA
Son dönem İslâm âlimi, müderris.
İRŞAD
Doğru yolu gösterme anlamında bir terim.
İSM-i A‘ZAM
Allah’ın en büyük ismi anlamında bir tabir.
KĀBIZ
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
KĀDİR
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
KAHHÂR
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
KAVÎ
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
KAYYÛM
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
KEBÎR
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
KERÎM
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
KIYAMET
Dünyanın bağlı olduğu kozmik sistemde meydana gelecek değişimin ardından ölülerin diriltilmesiyle başlayıp ebediyen devam edecek olan âlem.
KİTÂBÜ’t-TEVHÎD
Ebû Mansûr el-Mâtürîdî’nin (ö. 333/944) kelâma dair eseri.
KUDDÛS
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
KUDRET
Allah’a nisbet edilen sübûtî sıfatlardan biri.
LAFZA-i CELÂL
Allah ismi için kullanılan bir tabir.
LATÎF
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
el-MAKSADÜ’l-ESNÂ
Gazzâlî’nin (ö. 505/1111) esmâ-i hüsnâya dair eseri.
MÂNİ‘
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
MÂRİFETNÂME
İbrâhim Hakkı Erzurûmî’nin (ö. 1194/1780) başta ahlâk ve tasavvuf konularına yer veren çok yönlü eseri.
MÂSİYET
Meşrû emir ve isteklere uymama anlamında bir terim.
MÂTÜRÎDÎ / 2. Bölüm: Kelâma Dair Görüşleri
Mâtürîdiyye mezhebinin kurucusu, müfessir ve fakih.
MÂTÜRÎDÎ / 3. Bölüm: Tefsir İlmindeki Yeri
Mâtürîdiyye mezhebinin kurucusu, müfessir ve fakih.
MECÎD
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
MEKR
Hile yapmak, aldatmak; hile yapanı cezalandırmak anlamında Kur’an terimi.
MELİK
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
METÎN
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
MEVLÂ
Kur’an’da geçen Allah’ın isimlerinden biri.
MEZHEP / 2. Bölüm: Mezheplere Ayrılmanın Dinî Hükmü
Dinin inanç esaslarını veya amelî hükümlerini anlama ve yorumlama konusunda kendine özgü yaklaşımlara sahip düşünce sistemi; bu yaklaşımlar etrafında meydana gelen ekolleşmenin ürünü olan ilmî ve fikrî birikim.
MUĞNÎ
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
MUHÎT
Kur’ân-ı Kerîm’de Allah’a nisbet edilen isimlerden biri.
MUHSÎ
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
MUHYÎ
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
MUİZ
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
MUKADDİM
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
MUKĪT
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
MUKSIT
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
MUKTEDİR
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
MUSAVVİR
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
MÜBDİ’
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
MÜCÎB
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
MÜHEYMİN
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
MÜ’MİN
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
MÜNTAKIM
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
MÜSTEKBİR
Kendini üstün görüp gerçekleri kabul etmeyen kimse anlamında Kur’an’da geçen bir kavram.
MÜTEÂLÎ
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
MÜTEKEBBİR
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
NÂFİ‘
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
NÂR
Kur’an’da ve hadislerde daha çok cehennem ateşini ifade etmek için kullanılan bir kavram.
NASÎR
Kur’an’da geçen Allah’ın isimlerinden biri.
NEBE’ SÛRESİ
Kur’ân-ı Kerîm’in yetmiş sekizinci sûresi.
NÛR
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
RAB / 1. Bölüm
Allah’ın isimlerinden biri.
RÂFİ‘
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
RAHMÂN
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
RAKĪB
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
RAÛF
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
er-RED ale’l-CEHMİYYE
Osman b. Saîd ed-Dârimî’nin (ö. 280/894) bazı ilâhî sıfatlarla kader ve Kur’an’ın mahlûk oluşu konularında Cehmiyye ve Mu‘tezile’nin görüşlerini eleştirdiği eseri.
er-RED ale’z-ZENÂDIKA ve’l-CEHMİYYE
Ahmed b. Hanbel’in (ö. 241/855) Selef akîdesiyle bağdaşmayan görüşleri eleştirdiği eseri.
REŞÎD
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
REZZÂK
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
SÂAT
Daha çok kıyametin kopma zamanı ve kıyamet günü anlamında kullanılan bir Kur’an terimi.
SABÛR
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
SÂD SÛRESİ
Kur’ân-ı Kerîm’in otuz sekizinci sûresi.
SÂFFÂT SÛRESİ
Kur’ân-ı Kerîm’in otuz yedinci sûresi.
SAMED
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
SÂNİ‘
Daha çok kelâm âlimleri tarafından Allah veya hâlik ismi yerine kullanılan bir terim.
SEBE’ SÛRESİ
Kur’ân-ı Kerîm’in otuz dördüncü sûresi.
SECDE SÛRESİ
Kur’ân-ı Kerîm’in otuz ikinci sûresi.
SELÂM
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
SEMΑ
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
eş-ŞÂMİL
İmâmü’l-Haremeyn el-Cüveynî’nin (ö. 478/1085) kelâma dair eseri.
ŞEHÎD
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
ŞEKÛR
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
ŞUABÜ’l-ÎMÂN
Ahmed b. Hüseyin el-Beyhakī’nin (ö. 458/1066) kâmil imanın oluşmasını sağlayan dinî davranışlar hakkındaki eseri.
ŞUARÂ SÛRESİ
Kur’ân-ı Kerîm’in yirmi altıncı sûresi.
ŞÛRÂ SÛRESİ
Kur’ân-ı Kerîm’in kırk ikinci sûresi.
TÂHÂ SÛRESİ
Kur’ân-ı Kerîm’in yirminci sûresi.
TAHRÎM SÛRESİ
Kur’ân-ı Kerîm’in altmış altıncı sûresi.
TALÂK SÛRESİ
Kur’ân-ı Kerîm’in altmış beşinci sûresi.
TANCÎ, Muhammed
İlmî neşirleriyle tanınan çok yönlü âlim.
TÂRIK SÛRESİ
Kur’ân-ı Kerîm’in seksen altıncı sûresi.
TEBYÎNÜ KEZİBİ’l-MÜFTERÎ
Ebü’l-Kāsım İbn Asâkir’in (ö. 571/1176), Ebü’l-Hasan el-Eş‘arî’nin ilmî hayatına ve hakkında ileri sürülen iddialara dair eseri.
TECRÎDÜ’l-İ‘TİKĀD
Nasîrüddîn-i Tûsî’nin (ö. 672/1274) kelâma dair eseri.
TEFSÎRÜ’l-ESMÂ ve’d-DAAVÂT
Hattâbî’nin (ö. 388/998) esmâ-i hüsnâ ve duaya dair eseri.
TEGĀBÜN SÛRESİ
Kur’ân-ı Kerîm’in altmış dördüncü sûresi.
TEKVÎR SÛRESİ
Kur’ân-ı Kerîm’in seksen birinci sûresi.
TELBÎSÜ İBLÎS
Ebü’l-Ferec İbnü’l-Cevzî’nin (ö. 597/1201) başta tasavvuf ehli olmak üzere bazı İslâmî zümrelerin din anlayışını usûlü’d-dîn açısından eleştirdiği eseri.
et-TEMHÎD
Bâkıllânî’nin (ö. 403/1013) kelâma dair eseri.
TESBÎTÜ DELÂİLİ’n-NÜBÜVVE
Kādî Abdülcebbâr’ın (ö. 415/1025) Hz. Peygamber’in mûcizelerine dair eseri.
TEVBE SÛRESİ
Kur’ân-ı Kerîm’in dokuzuncu sûresi.
TE’VÎLÂTÜ’l-KUR’ÂN
Ebû Mansûr el-Mâtürîdî’nin (ö. 333/944) Kur’ân-ı Kerîm tefsiri.
TEVVÂB
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
TÖVBE / 1. Bölüm
Günahtan dönüp Allah’a yönelme anlamında terim.
TÛR SÛRESİ
Kur’ân-ı Kerîm’in elli ikinci sûresi.
USÛLÜ’d-DÎN
Ebü’l-Yüsr el-Pezdevî’nin (ö. 493/1100) kelâma dair eseri.
VÂCİD
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
VÂKIA SÛRESİ
Kur’ân-ı Kerîm’in elli altıncı sûresi.
VÂRİS
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
VÂSİ‘
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
VEDÛD
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
VEHHÂB
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
VEKÎL
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
VELÎ
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
YÂSÎN SÛRESİ
Kur’ân-ı Kerîm’in otuz altıncı sûresi.
YÛNUS SÛRESİ
Kur’ân-ı Kerîm’in onuncu sûresi.
YÛSUF SÛRESİ
Kur’ân-ı Kerîm’in on ikinci sûresi.
ZÂHİR
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
ZÂRİYÂT SÛRESİ
Kur’ân-ı Kerîm’in elli birinci sûresi.
ez-ZEVÂCİR an İKTİRÂFİ’l-KEBÂİR
İbn Hacer el-Heytemî’nin (ö. 974/1567) büyük günahlara dair eseri.
ZİLZÂL SÛRESİ
Kur’ân-ı Kerîm’in doksan dokuzuncu sûresi.
ZUHRUF SÛRESİ
Kur’ân-ı Kerîm’in kırk üçüncü sûresi.
ZÜ’l-CELÂL ve’l-İKRÂM
Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biri.
ZÜMER SÛRESİ
Kur’ân-ı Kerîm’in otuz dokuzuncu sûresi.
TDV İslâm Ansiklopedisi'nden rastgele bir madde okumak ister misiniz?
BAŞKA BİR MADDE GÖSTER