Müellifin telif ettiği maddeler veya madde bölümleri
AHBÂRİYYEİmâmiyye Şîası içinde, dinî hükümlerin tek kaynağı olarak sadece kendi imamlarının rivayetlerini esas kabul edenlere verilen ad.
el-ÂSÂRÜ’l-ULVİYYEAtmosfer olaylarını antik meteoroloji anlayışına göre inceleyen ilmin ve bu ilimle ilgili eserlerin İslâmî kaynaklardaki genel adı.
BABŞîa fırkalarının kendi mezhep büyükleri için kullandıkları dinî unvan.
BAHRÜLULÛM el-LEKNEVÎBaşta usûl-i fıkıh ve mantık olmak üzere İslâmî ilimlerin çeşitli alanlarındaki şerh ve hâşiyeleriyle tanınan Hindistanlı âlim.
BASARAllah’ın görme sıfatını ifade eden kelâm terimi.
BEKĀAllah’ın varlığının sonsuzluğunu ifade eden kelâm terimi.
BERSâlih mümin anlamına gelen bir terim.
CEFRGelecekte vuku bulacak olayları değişik metotlarla öğrettiğine inanılan ilmin adı.
CİBTKur’ân-ı Kerîm’de gerçeği kabul etmeyen kaba ruhlu insan için veya küfrün ve kötülüğün temsilcisi olan her şey anlamında kullanılan bir tabir.
DEVİRBir şeyi dolaylı bir şekilde yine kendisiyle tarif ve ispat etme anlamında mantık ve felsefe terimi.
DEVİRİsmâiliyye’de insanlık tarihini oluşturduğu farzedilen yedili hiyerarşik silsilenin her bir dönemi için kullanılan terim.
DUHÂNİslâmî literatüre göre kıyametin büyük alâmetlerinden biri.
EHL-i KIBLEİnanç esaslarını değişik şekillerde yorumlayan farklı itikadî mezheplere bağlı bütün müslümanları kapsayan bir tabir.
EHL-i NAZARİtikadî konularda akla rol veren kelâm âlimleriyle Meşşâî geleneğine bağlı İslâm filozofları için kullanılan bir tabir.
ESÂSÜ’t-TAKDÎSFahreddin er-Râzî’nin (ö. 606/1210) Allah’ın sıfatlarıyla ilgili müteşâbih lafızları ve bunların te’vilini konu edinen eseri.
FETRETİki peygamber arasında hak dine davetin kesintiye uğradığı dönem.
GELENBEVÎDaha çok matematik ve mantık alanlarındaki çalışmalarıyla tanınan Osmanlı âlimi.
HAŞVİYYEDinî konularda akıl yürütmeyi reddeden, nasların zâhirine bağlı kalmak suretiyle teşbih ve tecsîme kadar varan telakkileri benimseyenlere verilen ad.
el-İ‘TİKĀDAhmed b. Hüseyin el-Beyhakī’nin (ö. 458/1066) Ehl-i sünnet akaidine dair eseri.
MATLAU’l-İ‘TİKĀDFuzûlî’nin (ö. 963/1556) temel akaid ve kelâm konularına dair Arapça eseri.
el-MEÂLİMFahreddin er-Râzî’nin (ö. 606/1210) usûlü’d-dîn, usûl-i fıkıh, fıkıh, hilâf ve cedel konularına dair eseri.
el-MİNHÂC fî ŞUABİ’l-ÎMÂNEbû Abdullah el-Halîmî’nin (ö. 403/1012) iman esasları, bazı fıkıh konuları ve ahlâk kurallarına dair eseri.
MÜMÂSELETİki varlığın birbirine benzemesi anlamında terim.
MÜTEŞÂBİHÜ’l-KUR’ÂNKādî Abdülcebbâr’ın (ö. 415/1025) müteşâbih kabul ettiği bazı Kur’an âyetlerini inceleyip yorumladığı eseri.
SEM‘Allah’a nisbet edilen sübûtî sıfatlardan biri.
TÂGŪTHak yoldan saptıran, bazılarınca yaratılmışlık üstü konumunda tutulan varlık anlamında bir Kur’an terimi.
TENZİHAllah’ın yaratılmışlık özelliklerinden arınmış olduğuna inanıp bunu ifade etme anlamında kelâm terimi.
TESBİH / 1. BölümAllah’ın noksan sıfatlardan münezzeh ve yüce olduğuna inanıp bunu sözleri ve davranışlarıyla belirtme anlamında terim.
TUĞYAN Azgınlık göstererek haddi aşma mânasında bir Kur’an terimi.
x
BAŞKA BİR MADDE GÖSTER