Müellifin telif ettiği maddeler veya madde bölümleri
AFYONİslâm’da keyif verici olarak kullanılması yasaklanan madde.
AZÎMETİnsanların karşılaştığı güçlük ve zaruret hali gibi ârızî durumlara bağlı olmaksızın konmuş şer‘î hükümler için kullanılan fıkıh terimi.
EBÛBEKİR EFENDİOsmanlılar tarafından dinî eğitim vermek üzere Güney Afrika’ya gönderilen Hanefî âlimi.
EŞBÂH ve NEZÂİRİslâm hukukundaki küllî kaideleri, benzer meselelerin tâbi olduğu ortak veya farklı hükümleri açıklamayı konu alan ilim dalı ve bu dalda yazılan eserlerin ortak adı.
el-EŞBÂH ve’n-NEZÂİRSüyûtî’nin (ö. 911/1505) İslâm hukukundaki küllî kaideleri ve benzer meselelerin tâbi olduğu ortak veya farklı hükümleri konu alan eseri.
el-EŞBÂH ve’n-NEZÂİRZeynüddin İbn Nüceym’in (ö. 970/1563) İslâm hukukundaki küllî kaideleri ve benzer meselelerin tâbi olduğu ortak veya farklı hükümleri konu alan eseri.
HUTBECuma ve bayram namazları başta olmak üzere bazı ibadet ve merasimlerin icrası esnasında topluluğa hitaben yapılan konuşma.
İHDÂDKocası ölen veya kesin boşamayla evliliği sona eren kadının belli bir süre bazı davranışlardan kaçınması anlamında fıkıh terimi.
İSTİSKĀYağmur yağması için dua etmek anlamında bir terim.
KAİDEHukukun temel ilkelerini yansıtan, farklı alanlardaki fer‘î meselelerin hükümlerini tamamen veya büyük oranda kuşatan tümel önerme anlamında fıkıh terimi.
MAHMÛD HAMZAOsmanlı Devleti’nde Şam müftülüğü yapan Hanefî fakihi.
SUFFEMescid-i Nebevî’nin bitişiğinde yoksul sahâbîlerin barınması için yapılan ve giderek bir eğitim kurumu haline gelen yer.
UMÛMÜ’l-BELVÂKaçınılması büyük güçlüğe yol açan yahut yaygınlığı sebebiyle bilinmemesi mümkün olmayan olaylar anlamında fıkıh terimi.
x
BAŞKA BİR MADDE GÖSTER